Pierścionek z orłem w koronie
W pierwszej połowie lat 60. Aleksander Ścibor-Rylski napisał książkę „Pierścionek z końskiego włosia”. Nie wydał jej jednak z powodów cenzuralnych. Po latach do rzekomo zaginionego maszynopisu dotarł Tadeusz Drewnowski i powieść pojawiła się na księgarskich półkach. Utworem zainteresował się Andrzej Wajda i zrobił na jego podstawie film - niezmiernie ważny w jego artystycznej biografii, ponieważ - zgodnie ze słowami reżysera - stanowiący pożegnanie ze szkołą polską, nurtem rodzimej kinematografii, którego Wajda był współtwórcą.
Rok 1944. Październik, ostatnie dni Powstania Warszawskiego. Podchorąży Marcin z resztką swojego plutonu wycofuje się z ruin bronionego domu. Zostaje ranny. W czasie kapitulacji jego dziewczyna, Wiśka, trafia do jednego z przejściowych obozów dla ludności cywilnej. Zostają rozdzieleni. W niemieckim szpitalu pod Warszawą opiekuje się nim Janina. Przełożony Marcina, major Steinert, nawiązuje z nim kontakt i proponuje walkę z nowym, sowieckim okupantem. Marcin wraca do zdrowia w domu pani Choińskiej, dokąd przewiozła go Janina. Obojgu udaje się odszukać leczących się w szpitalach żołnierzy z powstańczego plutonu. Marcin czuje się za nich odpowiedzialny. Wierząc w kompromis i możliwość porozumienia z nowym reżimem postanawia nawiązać kontakt z ludową władzą